Hótanir ESB í makríl stríða gegn alþjóðalögum

Sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherrar Evrópusambandsríkjanna fjalla nú um víðtækar refsiaðgerðir gegn Færeyingum og Íslendingum vegna makrílveiðanna. Íslensk stjórnvöld mega ekki bogna í hnjánum fyrir hótunum ESB.

 Meginröksemd  fyrir þeim áformum eru að stöðva þurfi skipulagða ofveiði á makrílstofninum.  

Rétt er að hafa í huga að samkvæmt hafréttarsáttmála SÞ hafa öll hlutaðeigandi strandríki sama rétt og sömu skyldur til veiða og verndunar á sameiginlegum fiskistofni. 

 Íslendingar hafa lagt mikla áherslu á að ríkin semji innbyrðis um makrílveiðarnar á sanngirnisnótum en hefur mætt fullkominni óbilgirni af hálfu ESB.

ESB  og Noregur hafa einhliða skammtað sér rúmlega 90% af veiðiráðgjöf Alþjóðahafrannsóknaráðsins á makríl. Samkvæmt þeirri  ákvörðum væri aðeins eftir um 10% til skipta fyrir Ísland,  Færeyjar og Rússland.  Þessu hafa Íslendingar  harðlega mótmælt.  

Ákvörðun ESB og Noregs um eigin hlutdeild  er  því bein og meðvituð ávísun þessara ríkja á ofveiði  á makríl, veiðistofni sem öll löndin bera sameiginlega ábyrgð á.

Eigi að beita refsiaðgerðum vegna ofveiði og ósjálfbærum veiðum á makríl verða þær aðgerðir að ná til allra hlutaðeigandi ríkja,  bæði innan ESB svo og Noregs,  Íslands,  Færeyja og Rússlands.  Að taka tvö lönd út úr og hóta þeim sértækum refsiaðgerðum er brot á jafnræðisreglu m.a. Gatt samkomulagsins um verslun og viðskifti og því fullkomlega  ólögmætt.  Þetta vita æðstu stofnanir ESB .

Hótanir  ESB  er því fyrst og fremst ætlað til að hræða Íslendinga og Færeyinga og  kúga stjórnvöld þessara landa til  undirgefni.

Sjálfssagt halda einhverjir innan ESB að okkur  Íslendingum sé svo  í mun að komast í ESB að við beygjum okkur í duftið fyrir hótunum þeirra.

 Það má vel vera að hótanir ESB hrífi á hörðustu ESB -sinnanna en fyrir okkur hin  færir það enn frekar heim sanninn um að við eigum ekkert erindi þangað.

  Auðvitað getur ESB í krafti stærðar sinnar beitt lítil ríki eins og Færeyinga og  Íslendinga  ofríki og yfirgangi,  andstætt alþjóðlögum en þá er málið orðið stórpólitískt og hlýtur  að vera meðhöndlað sem slíkt.  

ESB umsóknin verður þá löngu rokin út í veður og vind. 

Hitt er svo öllu alvarlegra að það er vandséð  hvernig hægt er fyrir Ísland sem  frjálst og fullvalda ríki  að halda áfram eðlilegum samningaviðræðum um makríl undir slíkum hótunum.