Minning- Guðrún Helgadóttir

Guðrún Helgadóttir forseti Alþingis, rithöfundur og fyrrverandi ritari rektors við M.R. er fallin frá.

Þegar ég settist í Menntaskólann í Reykjavík haustið 1961, feiminn sveitastrákur lærði maður fljótt hvert skyldi leita innan skólans
Snaggaraleg ung kona fór léttstíg um alla ganga og hljóp gjarnan upp tröppurnar og stigann í skólanum.

Hún virtist vera allsstaðar.
Gjarnan með blað í annarri hendi og blýant í hinni.
Þetta var nú allt fyrir tíma tölva og farsíma.
Einbeitt á svip en stutt í brosið:

"Þetta er hún Guðrún Helgadóttir, ritari rektors. Hún ræður hér öllu" heyrðist strax pískrað meðal fyrstaárs nema.

Og svo sannarlega lét Guðrún Helgadóttir til sín taka í stjórnun skólans.
Mál M.R. voru þar í góðum höndum með rektor.
Guðrún þekkti strax alla nemendur með nafni og vissi óspurt nánast allt um hagi hvers og eins.

Guðrún Helgadóttir rektorsritari ( 1957 til 1967) var mér svona bein og óbein fyrirmynd þegar ég seinna á árum stýrði virðulegri menntastofnun af öðrum toga en M.R. Það er sem rektor Hólaskóla á Hólum í Hjaltadal:
Það var sú kúnst Guðrúnar að láta umhverfið finnast maður væri alltaf til staðar og gæti lagt til.

Að heiman vissi ég að Guðrún hafði verið gift frænda mínum, Hauk Jóhannssyni frá Goðdal í Bjarnarfirði á Ströndum.
Allir kennarar og rektor voru þéraðir á þessum tíma í M.R.
Ekki minnist ég þess að Guðrún hafi þérað okkur né við hana.
Þegar nálgaðist jólafrí fór mig, sveitamanninn að langa heim í Bjarnarhöfn.
Mjög strangar reglur giltu um mætingar og hélt Guðrún ritari um þær skráningar.
Ég man þegar ég fór upp á skrifstofu til Guðrúnar Helgadóttur ritara snemma í desember.

Bað ég um að fá að fara fyrr heim í jólafrí.- Þetta væri svo óvisst með rútuferðir.
Sem þó var ekki rétt því það gekk áætlunarbíll a.m.k tvisvar í viku.
"Já" sagði Guðrún og sá aumur á mér, "er þetta líka ekki að verða síðasta rúta vestur fyrir jól"
" Jú" sagði ég. "Er svo ekki frekar erfitt með áætlunarbílinn suður eftir áramót" ?. "Jú það getur verið snúið" sagði ég.
"Reyndu samt að vera kominn fyrir miðjan janúar".
Guðrún átti það til að hóa í einstaka nemendur og hvetja þá. " Þú getur nú gert svo miklu betur". Eða hvatt þá með stuttu ávarpi. "Þetta var nú gott hjá þér".

Annars var stjórn skólans í höndum Guðrúnar ritara rektors formföst og góð.
Nemendur M.R. báru mikla virðingu fyrir Guðrúnu Helgadóttur, ritara og þeir áttu líka vísa hlýju, réttsýni og leiðsögn hennar þegar á því þurfti að halda.
En það gustaði af Guðrúnu Helgadóttur hvar sem hún fór.
Seinna kynntist ég Guðrúnu sem alþingismanni, rithöfundi og forseta Alþingis.

Alltaf fylgdi Guðrúnu hin mikla hlýja og hreinskipta reisn.
Því gátu menn alltaf treyst.
Á forseta stól Alþingis jafnt sem að lesa upp úr bókum sínum um Jón Odd og Jón Bjarna
var Guðrún Helgadóttir okkur sú hin sama til hinstu stundar: Hin léttstíga, röggsama rektorsritari sem "öllu réð" og við gamlir nemendur M.R: kynntumst svo vel, bárum virðingu fyrir og mátum

Kærar þakkir Guðrún Helgadóttir