Kínalistinn.

Mikið er ég ánægður með þann heiður að vera á "Kínalistanum". Það sýnir að maður er einhvers virði.

Þetta er eins og í þorrablótsgrínum eða sveitarannálum. Ef maður er ekki nefndur eða tekinn fyrir þá er það svekkelsi, reyndar hálfgerð niðurlæging.-  Var ég virkilega svona lítils virði. 

 Sveitaannáll Kínverja um merka Íslendinga er ábyggilega hið forvitnilegasta plagg og fróðlegt að sjá hvað þar er tínt til.

Ekki er þó víst að hann sé settur saman af viðlíka skopskyni og Þorrablótsannállinn. 

Og nú hugsar hver í sínu horni - hvers vegna komst ég ekki á Kínalistann?

Auðvitað er þetta ekkert grín

 Ég var reyndar svo lánssamur fyrir mörgum árum að komast á einhvern varúðarlista hjá íslenskum stjórnvöldum fyrir að vera herstöðvarandstæðingur og hafa mótmælt við íslenska sendiráðið í Noregi 1970.

Sömuleiðis var hér rekin Upplýsingaþjónusta Bandaríkjanna áður en tölvutæknin kom til, sem vissi sitt af hverju. 

Hinsvegar lenti ég sem ráðherra á afar svörtum lista Evrópusambandsins yfir verstu andstæðinga aðildar Íslands að ESB og á þeim lista er ég enn. 

Kannski hef ég þess vegna verðskuldað að komast á Kína listann. Hver veit.

411 Íslendingar á skrá