" Það var Gull " !

Ríkharður Jónsson fótboltamaður var gerður að heiðursborgara Akraneskaupstaðar  við hátíðlega athöfn í Akraneskirkju síðdegis í dag.  

Þau hjónin,  Ríkharður og Hallbera voru ákaft hyllt  og þeim þakkað fyrir gifturíkt framlag að íþrótta og æskulýðsmálum.

Rikki  gekk fremstur í flokki jafningja í því gullaldarliði  sem með frábærri frammistöðu og leikgleði  mótaði  hina sterku ímynd Akranes sem háborgar sókndjarfar knattspyrnu á heimsmælikvarða.   Ríkharður  er og var  einn dáðasti íþróttamaður landsins um áratugabil.   

Með gullaldarliði Akranes leiddi hann  ÍA til  sigurs  sem  Íslandsmeistara  í knattspyrnu 1951.  Góða næstu tvo áratugi  yljuðu gulldrengirnir fræknu á Akranesi landsmönnum öllum  í sigurgöngu  með glæsilegri knattspyrnu. 

Ég minnist þess sem barn og unglingur á Snæfellsnesi  hvernig safnast var saman við útvarpsviðtækin til að hlusta á beina útsendingu og frábæra  lýsingu Sigurðar Sigurðssonar íþróttaþuls á leik þeirra Skagamanna.   

Skagamenn kölluðu mörkin sín -  Gull..

Ríkharður Jónsson og félagar voru heimilisvinir út um allt Ísland. Við áttum þá öll.  Ekki síst við á landsbyggðinni sem dáðumst að sigrum Akurnesinga á Reykvísku liðunum sem þóttust annars  allt eiga.

Skaginn var í okkar huga  ekki aðeins háborg íslenskrar knattspyrnu heldur staður sem hýsti sókndjörfustu menn þjóðarinnar, hetjurnar sem  voru ungum sem öldnum fyrirmynd og hvatning  ekki aðeins í fótbolta heldur og í öllum leikjum og starfi. Ríkharður var fyrirliði  landsliðsins í 23 leikjum en  lék alls 33 landsleiki og skoraði í þeim 17 mörk.   Það var ekki fyrr en í okt.  2007 að það markamet var slegið af Eið Smára Guðjónssyni.  

  „Sjálfur kvaðst hann hafa verið svolítill egóisti í boltanum á sínum tíma. “Ég var ekkert endilega að gefa boltann. Hverjir eru það annars sem ganga kaupum og sölum í dag í knattspyrnunni,” spurði hann, “eru það ekki einmitt svona egóistar eins og ég var?” Þá gaf hann þjálfurum og uppalendum ráð: “Ekki byrja að kenna fótbolta fyrr en eftir fermingu. Leyfið drengjunum og stúlkunum að finna sig í boltanum og þroskast áður en þau eru steypt í mót reglna og stjórnræðis. Það er svo mikilvægt að berja ekki niður í æsku frumkvæðið í þessu eins og svo mörgu öðru,” sagði Ríkharður Jónsson“ ( Skessuhorn, 30.nóv. 2008)

 Ég óska Ríkharði, Hallberu og fjölskyldu þeirra allri til hamingju  með þessu verðskulduðu viðurkenningu.  Rikki er ekki aðeins  knattspyrnuhetja þeirra Akurnesinga,  heldur  einnig okkar Íslendinga allra..