Ógnar heilbrigði íslensks landbúnaðar

Ísland hefur búið við meira öryggi í hollustu kjötvara og heilbrigði búfjár en flest önnur lönd í Evrópu. Í þessum gæðum felst dýrmæt sérstaða okkar og framtíðarsóknarfæri íslensks landbúnaðar og matvælavinnslu undir formerkjum sjálfbærar þróunar.

Við höfum nýtt okkur kosti þess að vera eyland og náð góðum árangri í að útrýma sjúkdómum sem eru jafnvel landlægir víða erlendis.

Smit getur borist með hráu kjöti og því hefur ekki verið heimilt að flytja ferskt, hrátt kjöt til landsins nema með undanþágum.

Heilbrigði íslensks búfjár, nautgripa, sauðfjár, svína og hænsna er sérstök auðlind sem er þjóðinni afar dýrmæt til framtíðar. 

Hollusta kjötvara og heilbrigði íslensks búfjár eru verðmæti til framtíðar

Landbúnaðarráðherra boðar nú grundvallarbreytingar á íslenskum landbúnaði í allt aðra átt, aftur til fortíðar.

Opna skal upp á gátt fyrir innflutningi á hráum kjötvörum erlendis frá. Þar með er árangursrík barátta fyrir hollustu kjötvara og heilbrigði íslensks búfjár sett í uppnám. Framtíð kjötvinnslu í landinu verður í óvissu.

 Gengið er erinda ártuga gamalla, úreltra kratahugmynda um galopinn innflutning landbúnaðarvara. Einokunaraðilar á matvörumarkaði sjá hinsvegar í þessu aukna  gróðavon og fagna.

 Með því að heimila óheftan innflutning á hráum kjötvörum er verulega skert öryggi neytenda um hollustu þessara vara og hætta á innflutningi sjúkdóma og smiti í íslenskt búfé stóraukin.

Fróðlegt verður að fylgjast með viðbrögðum verkalýðshreyfingarinnar sem á að verja hagsmuni kjötvinnslufólksins og Neytendasamtakanna sem eiga að berjast fyrir hollustu og vörugæðum.

 Rándýrt eftirlit – smithætta eykst - hver borgar?

Ljóst er að byggja þarf upp nýtt, gríðarlega öflugt eftirlit með innfluttum matvælum ef þessi áform ráðherrans ná fram að ganga.

Einhver mun þurfa að borga þann aukna eftirlitskostnað sem leggst fyrr eða síðar á neytendur.

Hvort sem það verða innlendir framleiðendur eða neytendur sem borga hann beint eða íslenskir skattborgar er hér fullkomlega að þarflausu verið að efna til kostnaðar. Það er dagljóst að eftirlitsiðnaðurinn mun fitna og þenjast út. 

Nýtum kosti þess að vera eyland

Það hefur verið hluti af matvælaöryggi okkar að vera sjálfum okkur nóg með kjöt og mjólkurvörur. Skoðanakannanir sýna að afgerandi meirihluti þjóðarinnar vill standa vörð um íslenskan landbúnað og hreinleika hans. Með frumvarpi þessu gengur ráðherra þvert á þennan þjóðarvilja.Við höfum nýtt okkur kosti þess að vera eyland.

Með samstilltu átaki hefur tekist að verja íslenska búfjárstofna gegn nýjum sjúkdómum sem margir herja á búfé erlendis.

Það er því mikil skammsýni og afturhvarf til fortíðar að fórna þessari ímynd okkar og sérstöðu og stefna í óvissu þeim árangri sem unnist hefur í sjúkdómavörnum hér á landi.

Tökum Nýsjálendinga  og Ástrala til fyrirmyndar í hollustukröfum

Mjög strangt gæðaeftirlit er með öllum þáttum kjötframleiðslu hér á landi, bæði á búunum og í öllu framleiðsluferlinu, m.a. um meðferð beitilands undir kjörorðinu: „Frá haga til maga.“

Í hreinleikanum er einmitt falinn styrkur og sóknarfæri íslensks landbúnaðar.

Nýsjálendingar, sem eru eylendingar eins og við heimila ekki innflutning á kjötvörum. Það er hluti af matvælaöryggi þeirra og sérstöðu. Þessi vörn þeirra er trygging fyrir útflutningi hágæðalandbúnaðarvara. Sama er að segja um Ástralíu og fleiri lönd.

 Neytendur vilja öryggi og trygg gæði matvælanna og vistvæna framleiðsluferla. Bæði ytri og innri umgjörð íslensks landbúnaðar býr að þeirri stöðu og það á ekki að leika sér að eldinum, hvað hollustu matvæla og heilbrigði íslensks búfjár varðar.