Landbúnaðarráðherra á hálum ís !

 Opna skal upp á gátt fyrir innflutningi á hráum kjötvörum frá Evrópusambandslöndum. Þar með  setur ráðherra  hollustu kjötvara á borðum landsmanna og heilbrigði íslensks búfjár í uppnám.

Einar K. Guðfinnsson sjávarútvegs og landbúnaðarráðherra boðar grundvallarbreytingar á íslenskum landbúnaði. 

Til þessa hefur Ísland  búið við meira öryggi í hollustu kjötvara og heilbrigði búfjár en flest önnur lönd í Evrópu. Með því að heimila óheftan innflutning á hráum kjötvörum  er  verulega skert öryggi neytenda  í hollustu þessara vara  og aukin áhætta á innflutningi sjúkdóma og smiti í  íslenskt búfé.

Þessi áform  eru fullkomlega óþörf  en geta reynst kostnaðarsöm og afdrifaríkar bæði fyrir neytendur, íslenskan landbúnað  og allan matvælaiðnað í landinu ef óhöpp verða.

Í því óvissuástandi sem nú ríkir í matvælaframleiðslu og á mörkuðum víða um heim, væri  miklu nær  að styrkja stoðir og innviði íslensks landbúnaðar  og matvælaiðnaðar  frekar en að slá undan þeim fótum eins og ráðherra er að gera með þessum tillögum sínum.  

 Nýtum kosti þess að vera eyland

Við höfum nýtt okkur kosti þess að vera eyland og því hefur verið bannað að flytja ferskt hrátt kjöt til landsins  nema með undanþágum.

Nú leggur ráðherra hinsvegar til  að leggja af allar þessar varnir og að Ísland verði hluti af sameiginlegum kjötmarkaði  Evrópu. Sem þýðir að hægt er að flytja inn hrátt kjöt frá öllum löndum Evrópusambandsins. Komi upp sjúkdómur í einhverju þessara  landa er allt  markaðssvæðið undir.

Það hefur verið hluti af matvæla öryggi okkar að vera sjálfum okkur nóg með kjöt og mjólkurvörur.

Mjög strangt gæðaeftirlit er með öllum þáttum  kjötframleiðslu  hér á landi  bæði á búunum og í öllum framleiðsluferlinum, m.a. meðferð beitilands. „Frá haga til maga“.

Einmitt í hreinleikanum er styrkur okkar landbúnaðar falinn. Þjóðir sem hafa hliðstæða stöðu og við eins og Nýsjálendingar banna allan innflutning á kjötvörum. Það er m.a hluti af matvælaöryggi þeirra og tryggingu  fyrir útflutningi landbúnaðarvara.

 Rándýrt eftirlit – hver borgar?

Ljóst er að byggja þarf upp gríðarlega öflugt eftirlit með innfluttum matvælum sem ekki er til staðar nú, ef þessi áform ráðherrans ná fram að ganga.

Einhver mun þurfa að borga  þann aukna eftirlitskostnað sem leggst fyrr eða síðar á neytendur. Hvort sem það verða innlendir framleiðendur eða neytendur sem borga hann beint  eða íslenskir skattborgar er hér verið að efna til kostnaðar fullkomlega að þarflausu.  

Og sama hversu eftirlitið verður öflugt það mun aldrei ráða við að gefa neytendum fullkomið öryggi fyrir hollustu og gæðum innfluttu varanna.

 Frjálshyggjan og gamlir kratar ná saman gegn landbúnaðinum

Það var svo sem vitað að næðu frjálshyggjuöflin í Sjálfstæðisflokknum og gamli krataarmur Samfylkingarinnar saman þá myndi verða vegið að íslenskum landbúnað og innlendri matavælavinnslu.  Allt  er það gert undir því falska flaggi að verið sé að ganga hagsmuna neytenda. 

Þessi krata - hugmyndafræði  sem byggir á að allt sé best sem er ódýrast  óháð gæðum er löngu gengin sér til húðar. Nú vilja neytendur öryggi og trygg gæði matvælanna og vistvæna framleiðslu ferla. 

 Bæði ytri og innri umgjörð íslensks landbúnaðar  býr að  þeirri stöðu. Þessari þjóðhollu stöðu íslensks landbúnaðar vilja frjálshyggjuöflin  fórna á altari óheftar markaðshyggju. Skoðanakannanir hafa sýnt að yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar vill öflugan íslenskan landbúnað.

Ég hygg að þeir sem til þekkja sjái  að nái þessi áform fram að ganga er verið að vinna íslenskum landbúnaði  og íslenskum neytendum ófyrirsjáanlegt tjón, fullkomlega að þarfleysu.