Afturköllum umsóknina að ESB nú þegar

 

"Alþingi ályktar að fela ríkisstjórninni að afturkalla umsókn Íslands um aðild að Evrópusambandinu.Aðildarumsókn að Evrópusambandinu verði ekki endurnýjuð nema að undangenginni

þjóðaratkvæðagreiðslu sem staðfestir vilja þjóðarinnar til aðildar."

Þannig hljóðar þingsályktunartillaga okkar Atla Gíslasonar sem nú liggur fyrir Alþingi.

Flestum ætti nú að vera fullljóst að umsóknin og aðlögunarferlið að inngöngu í ESB er komin í  algjörar ógöngur. Auk þess skaðar hún hagsmuni okkar hérlendis sem  erlendis þar sem öll orka fer í að þóknast ESB í aðildarferlinu.

Hér innanlands gegnsýrir hún umræðuna í samfélaginu, veldur tortryggni og sundrungu þegar okkur ríður á  að byggja upp samheldni og traust. Það gerist ekki með ESB umsóknina mallandi.

ESB- umsóknin hefur nú þegar bein áhrif á setningu laga og reglugerða  og aðlögun uppbygingu stofnana að stjórnkerfi  ESB. Enda er það krafa ESB um aðlögunina í umsóknarferlinu.Með tillögu okkar Atla er svo felld greinargerð.

 G r e i n a r g e r ð

 Alþingi samþykkti með þingsályktun hinn 16. júlí 2009 að sækja um aðild að Evrópusambandinu.Jafnframt samþykkti þingið að fylgja við aðildarviðræðurnar ítarlegu nefndarálitimeiri hluta utanríkismálanefndar sem kvað á um ákveðna meginhagsmuni Íslands semsettir voru sem skilyrði og afmörkuðu umboð ríkisstjórnarinnar til aðildarsamninga.

Nú tæplegaþremur árum síðar liggur fyrir að umsóknarferli Íslands að ESB verður ekki fram haldiðnema vikið sé í verulegum atriðum frá þeim meginhagsmunum sem meiri hluti utanríkismálanefndardró fram í áliti sínu (þskj. 249, 38. mál 137. löggjafarþings) og Alþingi gerði að skilyrðum sínum við samþykkt ályktunarinnar 16. júlí 2009. Umboð ríkisstjórnarinnar til að halda áfram aðlögunar- og aðildarvinnu er því ekki lengur fyrir hendi og telja flutningsmennþessarar tillögu að viðræðum skuli hætt og umsóknin afturkölluð. Flutningsmenn telja jafnframt brýnt að ekki verði gengið að nýju til viðræðna við ESB nema að undangenginni  þjóðaratkvæðagreiðslu sem staðfestir vilja þjóðarinnar til aðildar Íslands að sambandinu.

Engin rök hníga að því að Ísland sæki um aðild að ríkjasambandi ef ekki er almennur viljitil aðildar.

Komið hefur í ljós að umsóknar- og aðildarferli Íslands að ESB er með allt öðrum hættien haldið var fram af talsmönnum þess þegar umsóknin var lögð fram sumarið 2009. Kröfur  ESB eru einhliða og ganga mun lengra en Alþingi hefur heimilað ríkisstjórninni að byggja  á sem samningsgrundvöll.

Sett hafa verið einhliða opnunarskilyrði við einstaka kafla en aðrir  eru óopnaðir af hálfu ESB og allt samningsferlið lýtur algerlega geðþótta ESB.

Jafnframt er  krafist fyrirfram  aðlögunar íslenskrar stjórnsýslu og stofnana að ESB án þess að niðurstaða  sé fengin í viðræðunum. Þá verður ekki horft fram hjá því að aðildarferlið er kostnaðarsamt  sem og aðild að sambandinu.

Utanríkisráðherra hefur sjálfur sagt að aðild að sambandinu  mundi fela í sér umtalsvert meiri kostnað vegna krafna ESB um uppstokkun og aukið umfangstofnanakerfis landsins (B-mál 699, 91. fundur á 138. löggjafarþingi). Þar sem komið hefur í ljós að krafist er fyrirfram  aðlögunar íslenskrar stjórnsýslu og stofnana fellur þessi kostnaður  augljóslega til meðan á umsóknarferlinu stendur.

Framsal á fullveldi og einhliða kröfur og skilyrði sem ESB hefur sett í viðræðunum eru  með öllu óásættanlegar fyrir íslenska hagsmuni og sjálfsforræði.

Kröfur ESB ganga þvertgegn þeim meginhagsmunum og skilyrðum Íslands sem Alþingi samþykkti að fylgja hinn 16.júlí 2009. Framhald aðlögunar Íslands að ESB og eftirgjöf í stórum hagsmuna  málum í alþjóðaviðræðum  stríðir gegn framtíðarhagsmunum Íslands.

2. Þá hafa ESB og fulltrúar þess nú þegar ástundað beina íhlutun í íslensk innanríkismál ískjóli umsóknarinnar, sbr. ályktun Evrópuþingsins frá 14. mars sl., og krafist fylgispektarÍslands á alþjóðavettvangi sem er með öllu ólíðandi af Íslands hálfu.

 Efnahagsleg inngrip  ESB í íslenskt þjóðfélag hafa alvarlegar afleiðingar og ekki í samræmi við forsendur umsóknarinnar.Það felur annars vegar í sér að með því er verið með peningagjöfum, sem stýrt  er frá Brussel, að hafa áhrif á atvinnu, afstöðu til ESB-aðildar og almenna skoðanamyndun  í landinu og hins vegar að um er að ræða falskar væntingar um áframhaldandi verkefni en  þeim mun ljúka jafnskjótt og þetta gjafafé er upp urið.

Þá má nefna makríldeiluna og áform og hótanir Evrópusambandsins í garð Íslendinga umviðskiptaþvinganir, samtímis því sem aðildarviðræður standa yfir.

Sýna þær hótanir besthvernig þetta ríkjasamband beitir sér gegn smáríki eins og Íslandi.

Samningur ríkisstjórnarinnar  um Icesave hefur ætíð verið skilgetið afkvæmi ESB-umsóknarinnar, enda hefur ESB  nú gerst formlegur málsaðili og ákærandi gegn Íslandi í Icesave-málinu fyrir EFTA-dómstólnum.

Jafnframt hafa forsendur á Evrópusambandssvæðinu sjálfu breyst í veigamiklum atriðum.  Hið sama á við um starfshætti sambandsins og pólitísk tilræði þess við sjálfstjórnarrétt aðildarríkjanna,einkum á sviði efnahagsmála, sem felur í sér að eftirlit og ákvarðanir um þann  málaflokk innan hvers ríkis eru færðar frá sambandsríkjunum sjálfum til miðstjórnarvaldsins  í Brussel.

Enn fremur hefur það komið í ljós að hin sameiginlega mynt, evran, sem var talinfela í sér vörn fyrir viðkomandi land, sem ætti í efnahagsörðugleikum, hefur þvert á mótimagnað upp vanda ríkjanna og stefnir þeim í átt að gjaldþroti.

 Þar með eru brostnar eða  gjörbreyttar veigamiklar forsendur sem lágu fyrir við samþykkt þingsályktunartillögunnará sínum tíma.

Í ljósi þess hvernig umsóknar- og aðildarferlið hefur þróast þvert á vilja og hagsmuni  íslensku þjóðarinnar telja flutningsmenn tillögunnar brýnt að Alþingi samþykki að afturkalla umsóknina að ESB.