Hættuleg staða í ESB viðræðum

Ég held að staðan í viðræðunum við Evrópusambandið hvað varðar bæði sjávarútveg og landbúnað sé á miklu hættulegra stigi heldur en menn gera sér grein fyrir. Það er eins og fólk hafi farið upp á einhvern ESB-vagn sem er í raun hringekja, sem snýst hraðar og hraðar. Menn þora ekki að hoppa af þó þeir sjái að það stefni í ógöngur. Öll rökhugsun tapast og allt í einu ertu farinn að velta því fyrir þér hvernig þú getir þóknast þeim sem stýrir hringekjunni. Það er hættulegast og auðvitað á að slíta þessum viðræðum.

Stærsta blekkingin í öllu aðildarferlinu er að við höldum að við getum leikið okkur að alþjóðasamningum bara til að sjá hvað sé í boði. Það gildir í þessum samningum eins og allri samningatækni að það skapar mjög hættuleg fordæmi að gefa hagsmuni þjóðarinnar eftir við samningaborð og segja svo, þjóðin getur bara valið. Þannig getur þetta ekki gengið fyrir sig. Ef við til dæmis gefum eftir rétt okkar til samninga um deilistofna í sjávarútvegi eins og formaður samningahóps um sjávarútveg hefur ýjað að í viðræðu hér heima þá hefur það gríðarleg áhrif á framtíðarstöðu okkar við samningaborð þó svo að ekki yrði úr aðild. Við erum hér að tala um 40% af heildartekjum sjávarútvegsins sem eru í húfi bara í þessu máli. Óvarleg umgengni um þessa hagsmuni getur haft gríðarleg bein áhrif á lífskjör okkar á Íslandi. Þetta er eitt dæmi þar sem samningaviðræðurnar eru á hættulegu stigi út frá þjóðarhagsmunum.

(Ágúst Ingi Jónsson, Mbl. ræðir við Jón Bjarnason 7. janúar 2012)