Bókun 35- framsal á dómsvaldi

EES samningurinn hefði aldrei verið samþykktur á sínum tíma  með bókun 35 innanborðs.

Stjórnarskrá hverrar þjóðar er henni helgidómur

Hvort sem einhverjum líkar betur eða verr þá ber þingmönnum að virða stjornarskrána og láta njóta vafans. 

Mál sem reyna á þol stjórnskrárinnar  má bera undir þjóðina í þjóðaratkvæðgreiðslum

Reyndar  virðist svo sem ráðandi ríkisstjórn á hverjum tíma sé andvíg þjóðaratkvæðagreiðslum 

Haldreipi þjóðarinnar er því Forsetinn sem getur neitað að skrifa undir lög og vísað til þjóðarinnar.

Aðeins einn forseti hefur haft dug í sér til þess en aðrir runnið á rassinn þrátt fyrir fjölmennar áskoranair þar um

1. mál. Evrópskt efnahagssvæði   janúar 1993

Þriðjudaginn 12 janúar 1993 greiddi alþingi atkvæði um hvort gerast ætti aðili "Samningi um Evrópska Efnahagsvæðisins"

 Samingurinn er fyrst og fremst um gagnkvæm viðskifti, rettindi og skyldur á þeim sviðum  og frjálsa för fólks á milli landa

 Samningsðali þá var Efnahagsbandalagið sem var fyrst og fremst tollabandalag. 

Dregið er í efa að nokkurn tíma hafi komið til slíks samnings ef núverandi Evrópusamband hefði verið samningsaðilinn.

Svo gjörbreytt er staðan á þeim vettvangi

  Evrópusambandið er ríkjasamband sem stefnir að einu ríki með sameiginleg fjármál, lögjafarvald,  hermál og auðlindamál.

Samband sem miðstýrt og vill  drottna yfir öðrum löndum

 

Hart tekist á  Alþingi 1993

Umræður voru mjög harðar á Alþingi og við atkvæðgreiðsluna  um frávísunartilögu for svo að hún var feldd með 33 atklvæðum gegn 30

Mjög margir töldu  að EES samningurinn stæðist ekki stjórnarskrá Íslands, 

Var í kjölfarið gengist fyrir undirskriftum að skora á forsetann að staðfesta ekki lögin.

Því miður brást forsetinn því  ákalli þjóðarinnar,

Nokkuð ljóst er að hefði bókun 35 með framsali á yfirlögjafarvaldi frá Íslenskum dómsótólum til EES þá hefði EES samningurinn aldrei verið samþykktur 1993,

 

Treyst á forsetann 

Fari svo illa að Alþingi samþykki að ganga á svig við stjórnarskrána og samþykki " Bókun 35"

Þá reynir á forsetann og trúnað hans gagnvart þjóðinni