Uppgjöf ráðherra í makríldeilunni

Fréttir Stöðvar tvö í kvöld hermdu að sjávarútvegsráðherra hefði bognað fyrir hótunum  ESB  og fallist á aðeins 11,9% hlut í makílveiðunum sem er um 30% lægri hlutdeild en við nú höfum tekið okkur. Jafngildir þetta að Íslendingar  gefa eftir um 50-60 þús tonn af makríl. Sagt var í fréttinni að utanríkisráðuneytið hafi í upphafi deilunnar verið reiðubúið að fallast á 12%. Það má vera að einhver í ESB- liði utanríkisráðuneytisins hafi fundist það nóg. Hið rétta er hinsvegar að það er Sjávarútvegsráðuneytið fer með þessa samninga og ég sem ráðherra setti í upphafi samninga fram kröfuna um lágmarks 16-17% hlutdeild af heildarveiði í makríl.  Og það höfum við veitt innan íslensku fiskveiðilögsögunnar síðustu ár og talið eðlilegt. Þegar ESB bauð 3% neitaði sambandið jafnframt að viðurkenna að nokkur makríll væri við Íslandstrendur.  Óformlegt  samkomulag  um makrílinn      

 Norðmenn og Færeyingar standa utan við þetta samkomulag og hlutur Grænlendinga er ekki nefndur. Öðru vísi mér áður brá þegar Framsókn gagnrýndi Steingrím J. hart fyrir eftirgjöf við ESB í makrílnum en falla nú sjálfir enn lengra í duftið.

1.  ESB hefur  ekkert einkaumboð til að "vila og díla" í samningum strandríkjanna í makríl, þar eru allar hlutaðeigandi þjóðir á jafnréttisgrunni. Við gætum með sama hætti boðið ESB 12%.

2. Engin rök eru fyrir því að  Íslendinga séu að gefa svo mikið eftir úr veiðum af stofni sem er í örum vexti og stöðugt að færa sig norðurum og vestur fyrir Ísland og inn á alla firði og víkur við ströndina.

3. Mun nær væri að Íslendingar gæfu nú út reglugerð um upphafskvóta Íslendinga í makríl  160-170 þús tonn á næsta ári  eða um 17% af áætlaðri heildarveiði.

Íslendingar eiga að standa með Færeyingum og ásamt Grænlendingum eigum við að taka  höndum saman og semja innbyrðis um magn og gagnkvæmar veiðiheimildir í makríl og koma sameinaðir að borði í samningum við ESB og Norðmenn. Það væri manndómsbragur að því af okkur hálfu og  var minn vilji sem ráðherra.

4. ESB hefur beitt hótunum og ólögmætum yfirgangi bæði gagnvart Íslendingum og beitt Færeyinga viðskiptaþvingunum.  ESB sækist eftir viðurkenningu sem drottnunarþjóð á Norður-Atlantshafi. Með því að beygja sig fyrir kröfum þeirra er verið að gangast undir það ok að svo sé. 

 

Eftirgjöf íslenskra stjórnvalda í makríl gangvart ESB veldur miklum vonbrigðum og  veldur þjóðarbúinu  tjóni upp á fleiri milljarða króna. Sýnir þessi undanlátssemi gagnvart ESB veika og tvístígandi fætur ríkisstjórnarinnar í samskiptum við ESB. Verður að vona að Færeyingar standi á sínum hlut og komi í veg fyrir að slíkt samkomulag nái fram að ganga.